การแผ่เมตตานั้น เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง เป็นการแผ่พลังจิตที่เป็นความปรารถนาดีออกไปทั่วทุกทิศทุกทาง ยิ่งแผ่มากเท่าไหร่…จิตใจจะยิ่งผ่องใสขึ้น หากทำได้ถูกต้องและถูกวิธีแล้ว จิตใจของเราจะยกระดับจิตสูงขึ้น มีเมตตาพรหมวิหาร

      การแผ่เมตตาที่ถูกต้องอยู่ที่การน้อมนำจิตเป็นเมตตาให้ได้ ไม่จำ เป็นต้องท่องคำบาลีก็ได้ ตลอดมาเราอาจจะท่องคำบาลีได้ แต่เรากลับไม่สามารถกำหนดจิตและความรู้สึกได้ ก็ไม่มีประโยชน์

      “ หัวใจสำคัญอยู่ที่การกำหนดจิตและความรู้สึกที่เป็นเมตตาจริงๆจากภายในจิตใจ ” คำว่าเมตตาคือ ความปรารถนาให้คนอื่นได้สุข เรียกได้ว่าเป็นการส่งความปรารถนาดีไปยังหมู่มวลมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายรวมไปถึงเทพเทวดาภูตผีปีศาจ ไม่มีการจำกัดขอบเขตไปทุกภพภูมิ ไปทั่วทั้งจักรวาลอนันตจักรวาล ด้วยปรารถนาที่จะให้ทุกคนมีความสุข พ้นจากความทุกข์ต่างๆ

      หัวใจสำคัญอยู่ที่การน้อมนำจิต น้อมนําความรู้สึก และต้องทำบ่อยๆ ให้อารมณ์ความรู้สึกนั้นจดจำ และฝังลงจิตใต้สำนึกของเราว่า “ การปรารถนาให้คนอื่นได้ความสุขนั้นเป็นอย่างไร ”

      การน้อมนำจิตเช่น เราอยากให้ทุกคนและสรรพสัตว์ทั้งหลายได้กินอาหารอร่อยแบบเรา… เราอยากให้ทุกคนและสรรพสัตว์ทั้งหลายมีความรักความผูกพันในครอบครัวพี่น้องแบบเรา…

      เราอยากให้ทุกคนและสรรพสัตว์ทั้งหลายมีที่นอนสุขสบายแบบเรา… เราอยากให้ทุกคนและสรรพสัตว์ทั้งหลายมีความรู้สึก มีความสุข มีความอบอุ่นแบบเรา… เป็นความปรารถนาดีที่ออกมาจากจิตใจของเรา จากจิตใต้สำนึกจากความรู้สึก และแผ่ออกไปกว้างไกลแบบไม่มีขอบเขต ไปสุดจักรวาลอนันตจักรวาล

      แล้วทำความรู้สึกให้รู้ว่าทุกคนรู้สึกเช่น เรารู้สึกพยายามทำความรู้สึกนี้ให้เกิดขึ้นบ่อยๆซ้ำๆจนเป็นความรู้สึกจริงๆจากจิตใจของเรา จิตใจของเราจะสบายขึ้นผ่องใสขึ้นมีกำลังมากขึ้น

      ยิ่งแผ่ให้ผู้อื่นมากเท่าไหร่ เรายิ่งได้รับรู้ความรู้สึกและความปรารถนาดีนี้มากเท่านั้น เมื่อจิตใจเราดี… เราจะไม่โกรธ..ไม่แค้น…ไม่อาฆาตพยาบาท…ไม่อิจฉาริษยา… เราจะมีความสุขใจสบายใจอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มีเเต่ความปรารถนาให้ผู้อื่นได้ความสุข มีความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นจากความทุกข์