การทำสมาธินั้นจริงๆแล้ว “ ไม่จำเป็นต้องท่านั่งอย่างเดียว ” สมาธิสามารถฝึกได้ทุกท่าฝึกได้ทุกขณะ จิตฝึกได้แม้กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวัน หากทำสมาธิท่านั่งแล้ว ขณะฝึกอยู่รู้สึกปวดขาหรือเจ็บขา การที่จะเปลี่ยนท่าทันทีนั้นจะทำให้สมาธิถอนออกมาจึงไม่ควรเปลี่ยน

      หากเกิดอาการใดๆขึ้นให้กำหนดรู้ตามดูรู้ลงไปที่อาการนั้น กำหนดรู้ ว่าอาการนั้นเป็นอย่างไร สมมุติว่าเป็นการปวด… กำหนดรู้ว่าปวด พิจารณารู้ว่าปวดเป็นอย่างนี้ พิจารณาให้รู้ว่า ปวดอยู่ตรงไหน

      พิจารณาให้รู้ว่าอาการปวดเป็นอย่างไร ปวดที่เส้นเอ็น… ปวดที่กระดูก…ปวดที่เนื้อ… อาการนี้อยู่ตรงไหนเป็นอย่างไร… กำหนดรู้เมื่อรู้แล้วก็กลับมาดูลมหายใจต่อไปอีก ภาวนาต่อไปอีกตามดูรู้ไปเรื่อยๆ

      หากอาการปวดปวดขึ้นมาอีกก็กำหนดรู้ไปเรื่อยๆ สลับกับการดูลมหายใจและภาวนา ดูรู้ไปเรื่อยๆเดี๋ยวอาการนั้นจะหายไปเองไม่ควรถอนสมาธิเพื่อเปลี่ยนท่าในขณะฝึก

      “ การตามดูรู้ เป็นหัวใจสำคัญในการรู้สภาวธรรม ” ต่างๆที่เกิดขึ้นกับกาย ให้มีสติรู้เท่าทัน พิจารณาแยกรูปแยกนาม ให้รู้ว่ากายมันเป็นแบบนี้ ปวดมันเป็นแบบนี้ เกิดขึ้นแล้วก็หายไปอยู่อย่างนี้ไม่ยั่งยืน