การฝึกสมาธิ ในสถานที่ที่ไม่อำนวย ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านได้สอนเอาไว้ว่าการที่ ฝึกสมาธิในที่เงียบสงัด อาจจะทำให้ได้สมาธิที่รวดเร็ว แต่ความมั่นคงความหนักแน่นคงทนนี้อาจจะน้อย

      เนื่องจากฝึกในสถานที่ที่สงัดเหมือนกับเป็นการทำข้อสอบที่ง่ายๆฝึกฝนในสถานที่เงียบสงัด ได้สมาธิง่าย และเร็ว แต่มันอาจไม่มีความหนักแน่นมั่นคง แต่ถ้าเราฝึกสมาธิในสถานที่ที่ไม่อำนวย

      เช่นที่บ้านเรา อีกห้องหนึ่งเปิดทีวีเสียงดัง หรืออะไรต่างๆอย่างนี้แล้วเราฝึกสมาธิมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำให้ “ จิตเป็นสมาธิ ” สถานที่ที่ไม่อำนวยอย่างนี้แล้วเกิดเป็นสมาธิขึ้นมา จิตจะเข้มแข็งมาก มีความมั่นคงมาก และสามารถที่จะทำสมาธิได้ตลอดได้ทุกที่ ซึ่งจะเป็นประโยชน์มากกว่าการที่ฝึกสมาธิในสถานที่เงียบสงัด

      หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านเปรียบเปรยให้เห็นว่า “ เปรียบเสมือนการ เอาไม้ปักลงไปในดินที่มีความแข็งมั่นคง เมื่อปักเสร็จแล้วก็จะไม่โอนเองโดยง่าย แต่ถ้าฝึกสมาธิในที่เงียบสงัดก็เปรียบเสมือนปักไม้ลงในเลน ตั้งตรงได้ซักพักก็มีโอกาสโอนเองไม่มั่นคงได้ ” ฉะนั้นในที่สถานที่ไม่อำนวย ยิ่งดีมากให้รีบตั้งใจฝึกจะทำให้สมาธิที่ได้นั้นมีความหนักแน่นมั่นคงและมีกำลังมาก